De Ulrike Quade Company, al meer dan twintig jaar een pionier in interdisciplinair visueel theater in Amsterdam, combineert poppenspel en technologie op het toneel. Onze missie is om de grenzen tussen technologie, kunst en menselijkheid te vervagen. Dit doen we door samen te werken met professionals uit de podiumkunsten, creatieve industrie en wetenschappen.

In ons project Center Stage Robotics onderzoeken we hoe industriële robots kunnen optreden in een theatrale omgeving. Van juli 2023 tot december 2024 duiken we in de wereld van industriële robots binnen theater en performance. Onze sprints zijn hierbij essentieel: intensieve werksessies waarin we met een multidisciplinair team specifieke onderwerpen en thema’s verkennen. Deze sessies leveren nieuwe inzichten, prototypes en concepten op voor toekomstige theater- en museumprojecten.

Tweede sprint: interactie van zorg tussen mens en robot

In een van onze recente sprint-events onderzochten we het thema zorg in de interactie tussen mens en robot. Circusartiest en performer Daniel Simu ging hierbij een unieke dialoog aan met een KUKA-robot. Daniel Simu, bekend om zijn werk in acrobatiek, circuselektronica en generatieve kunst, bracht zijn veelzijdige artistieke vaardigheden in om de dynamiek van deze interactie te verkennen.

De performance: een spel van beweging en reactie

Tijdens de sprint werden drie verschillende sequenties opgevoerd, waarbij de interactie tussen Daniel en de KUKA-robot centraal stond. Rick van Dugteren, verantwoordelijk voor de programmering en bediening van de robot, zorgde ervoor dat de robot op specifieke manieren bewoog. Elke sequentie werd gevolgd door een discussie die nieuwe inzichten opleverde over hoe mens en robot met elkaar omgaan.

In de eerste sequentie bewoog de robot dicht bij de grond met een metalen wiel aan het uiteinde. Daniel reageerde door het wiel vast te houden, te duwen of eraan te trekken, wat een komische slapstickachtige sfeer creëerde. In de tweede sequentie werd het wiel hoger geplaatst, waardoor Daniel zijn reacties moest aanpassen. Deze veranderende dynamiek riep vragen op over hoe de performers invloed op elkaar uitoefenen.

In de derde sequentie veranderde de robot zijn bewegingspatroon naar een op- en neergaande beweging. Daniel hing aan het wiel in een foetushouding, wat een gevoel van zorg en kwetsbaarheid opriep. Deze sequentie benadrukte de fysieke en emotionele aspecten van de interactie, waarbij de kracht en fragiliteit van zowel de mens als de robot centraal stonden.